Amazone, excursie Brownsberg

Na een redelijk rustig dagje gisteren (dus ook maar niet geblogd) hebben we vandaag weer een leuke, redelijk inspannende dag gehad. We zijn op excursie geweest naar Brownsberg, een berg in het binnenland met een aantal watervallen, waar je heerlijk kunt wandelen.

Malio, onze gids, rijdt het groepje met het busje naar de plaats van bestemming. We passeren veel Marron dorpen, hier wonen de inlanders in kleine dorpjes bij elkaar. Het ziet er uit alsof ze op het strand wonen, er ligt overal zilverzand en er zijn hier en daar zandduintjes.

We passeren een bauxietfabriek, voor het aluminium. Er is ook goud in het binnenland en er is best veel bedrijvigheid. Langzaam wordt het steeds onherbergzamer en uiteindelijk komen we bij het laatste dorp voordat we de berg oprijden. We worden een hele poos door elkaar geschud terwijl Malio om de gaten en plassen heen manoeuvreert. Aangekomen eten we snel nog wat en dan gaan we op pad.

Eerst krijgen we een bergkonijn te zien en dan een tarrantula. Wat een joekel zeg. We moeten al flink dalen en uiteindelijk splitst de groep zich in tweeën. Er zijn 2 watervallen te bezoeken, Leo en Julia. Ik kies voor de laatste want heb wel zin in een wat zwaardere afdaling en dus ook beklimming. Onderweg zien we een whiteface aapje, een prachtige salamander en hele mooie intens blauwe vlinders. Onze gids heet Herman. Hij praat goed Nederlands wat best vreemd klinkt (ook zijn naam) voor een echte Indiaan. Als we bij de waterval zijn aangekomen, maakt hij braaf foto's van ons, staande in het spetterende water. Dat is trouwens best heerlijk na zo'n zwarte afdaling. De terugtocht is ook redelijk heftig maar het geeft een goed gevoel weer eens een flinke inspanning te leveren.

Als we weer boven zijn krijgen we een late lunch, kip met rijst en kousenband. Dit lijkt wel een beetje dagelijkse kost te worden. En dan weer terug richting stad. We zijn bekaf en vallen dan ook geregeld in slaap in het busje, Dicky met haar kriebelende knotje in mijn neus. Ik zie nog ergens een schildpad in een poel en dan stopt Malio omdat er een Kaaiman te zien is. Het is eigenlijk een groot moerasgebied waar we doorheen rijden.

Terug bij Zus & zo neem ik een lekkere cappuccino en dan nemen we weer een taxi naar huis.
Makkelijker gezegd dan gedaan want de taxi's hier hebben geen navigatie en wij moeten de chauffeurs telkens uitleggen waar de plek waar wij naartoe willen zich precies bevindt. Dit keer kost het weer veel moeite om thuis te komen maar we weten nu wat we moeten zeggen: de Kqlkbranderstraat is een zijstraat van de Verlengde Hogeweg, in de buurt van de Amerikaans Ambassade.