Ping pe

Wakker worden met uitzicht op de prachtige rivier voelt als een groot voorrecht. Wat is het hier prachtig. De grond ligt bezaaid met mango's, die hier manja's heten.

Na het ontbijt gaan we met de boot naar de overkant. We zullen eerst het dorp bezoeken en dan nog een wandeling maken door de jungle. De toegang tot het dorp bestaat uit twee poorten, een voor de vrouwen en een voor de mannen. Veel mensen zijn weg want er is iemand overleden die wordt opgehaald om hier begraven te worden. Men wordt hier begraven in het dorp waar de moeder vandaan komt. Hij zal in heel veel doeken gewikkeld in een heel grote kist worden geplaatst. Een en ander zal met veel ceremonieel gepaard gaan. Hij kan pas begraven worden als alle familieleden uit alle windstreken gearriveerd zullen zijn.

De meeste dorpsbewoners die we ontmoeten zijn dan ook vrouwen. Geen van hen spreekt Nederlands. Maar ze zijn heel erg lief en superblij als we hen iets geven. Van blijdschap maken een oud vrouwtje en haar dochter dan ook een rondedansje voor ons.
Dicky gaat weer eens in onderhandeling, dit keer om een paar emaillen schalen te bemachtigen, die al behoorlijk vaak gebruikt zijn.
We krijgen nog uitleg over de wijze waarop cassave wordt geschaafd en geperst en we bewonderen het houtsnijwerk van de kleine toegangsdeuren van de hutten.

Dan wandelen we een poos door het oerwoud. Ook super mooi. We horen van Chappo wat de gebruiken zijn van de mensen als het om geesten gaat, de Winti. Zo begrijpen we ook beter wat de belevingswereld is van de meisjes in ons internaat, die ook allemaal uit het binnenland komen.

We zijn net terug aan de overkant als de boot met het lijk arriveert. Er zijn flink wat schoten te horen. Dit hoort er bij. Best bijzonder om te zien ook.

Na wat te hebben gerust in onze lodge gaan we later op weg naar de samenvloeiing tussen de Boven Suriname rivier en de Rio Grande, die uit Brazilië komt. Er is een prachtige lage maar brede waterval en ra ra, hier is ook een Chinees winkel. Hoe die nu weer wordt bevoorraad? Daarna hebben we nog een medische post bezocht en toen weer terug naar het dorp Ping Pe. Daar aangekomen begon het onwijs hard te gieten dus hebben we maar een half uurtje geschuild voordat we naar de plaats gingen waar een aantal vrouwen uit het dorp met hun koopwaar voor ons kwamen. We hebben een paar mooie lappen gekocht en zijn toen weer naar 'onze kant' van de rivier gegaan. Het aanbod voor een boottocht in het donker om kaaimannen te spotten hebben we afgeslagen, te moe.